Inclusief garderobe en drankje

tekst en muziek: Jules de Corte | zang en gitaar: Ernst de Corte | piano: Izak Boom | bas: Pieter Althuis

Zanger, pianist en woordkunstenaar Jules de Corte (1924-1996) was een meester van het Nederlandstalige luisterlied, een singer-songwriter van zijn tijd zo je wilt. Hij trad veertig jaar lang op voor radio en televisie, in theaters, kroegen en gevangenissen en was bij het grote publiek bekend dankzij liedjes als ‘Ik zou wel eens willen weten’ en ‘De vogels’. Zoon Ernst had een moeizame relatie met zijn vader. Net toen het contact hersteld leek, overleed Jules de Corte op 71-jarige leeftijd. Speurend door de drieduizend liedjes die zijn vader schreef, leerde Ernst hem alsnog kennen. Hij vond antwoorden in de teksten en realiseerde zich hoe doodzonde het is om dat moois te laten verstoffen.

In ‘De Wekroep’ brengt de zanger en gitarist een mix van vrolijk werk en verdiepend repertoire, nummers die ook in deze tijd passen. Ernst wordt begeleid door pianist Izak Boom en bassist Pieter Althuis. Het drietal noemt zich De Corte & Consorten, een naam die nog uit de koker van de overleden maestro komt.

www.ernstdecorte.nl

Inclusief garderobe en drankje

tekst: Fred Delfgaauw en Rob de Graaf | regie: Ida van Dril, Rosa Peters en Roy Grunewald | spel: Fred Delfgaauw | vormgeving: Kathelijne Monnens | techniek: Damian Burgers en Kjeld Hoogeveen

De Volkskrant schreef ooit: “Delfgaauw is niet uit te leggen. Je móet hem zien, je moét hem meemaken.” In recensies duiken dan ook steevast termen op als fascinerend, onovertroffen, meeslepend en meesterlijk. Al die kwaliteiten legt hij nu opnieuw aan de dag in ‘Broos’, een ontroerende voorstelling over ouder worden.

Delfgaauw heeft tijdens de coronacrisis een half jaar meegelopen met medewerkers van een zorginstelling. In die periode heeft hij verhalen verzameld van mensen die de laatste fase van hun leven ingaan. Verrassende en ontroerende verhalen zijn het, van leven en streven, van zwaarte en lichtheid. Verhalen over alles wat onbegrijpelijk blijft en de flits van inzicht die daar toch soms doorheen schiet.

Samen met een keur aan poppen brengt hij ze tot leven in ‘Broos’, een theatrale ode aan oude mensen en hun levenskracht, en een eerbetoon aan degenen die hen de zorg bieden die ze nodig hebben.

www.delfgaauw.nl

Theaterkrant over ‘King Lear’ met Ida van Dril:
“Indrukwekkend en verrassend. Deze ‘King Lear’ is werkelijk zeer mooi en ontroerend: het gaat over toneelwerkelijkheid en illusie, over spel en spelen, over poppen waarin je gelooft terwijl je weet dat het poppen zijn.”

Haarlems Dagblad over ‘King Lear’ met Ida van Dril:
“Delfgaauw is een meester in het poppenspelen en Van Dril is zijn leerling, inmiddels een volleerde leerling. Zodra zij de prachtig gemaakte poppen laten spreken, gebeurt er wat bijzonders: ze komen echt tot leven.”